تفاوت ADHD و اوتیسم چیست؟
ADHD و اوتیسم اختلالات عصبی رشدی جداگانه ای هستند که می توانند علائم مشترکی داشته باشند. تفاوت های کلیدی بین علائم این دو اختلال وجود دارد، ضمن اینکه یک فرد می تواند هر دو را داشته باشد.
در این مقاله به بررسی تفاوت های اوتیسم و ADHD می پردازیم همچنین بررسی می‌کنیم که آیا بین این دو اختلال رابطه وجود دارد یا خیر و تشخیص‌ها و گزینه‌ها را شرح می‌دهیم.
ADHD چیست؟
ADHD یک اختلال عصبی رشدی شایع است. با توجه به انجمن روانپزشکی آمریکا (APA)، ADHD حدود 8.4٪ از کودکان و 2.5٪ از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. شیوع آن در مردان بیش از زنان است.
کودکان مبتلا به ADHD مشکلات توجه، بیش فعالی و کنترل تکانه را تجربه می کنند. آنها ممکن است برای تمرکز، بی حرکت بنشینند یا قبل از اقدام فکر کنند.
سه نوع فرعی از ADHD وجود دارد، و پزشک تشخیص را بر اساس علائم خاص فرد قرار می دهد.
زیرگروه های ADHD عبارتند از:
- نقص توجه و تمرکز
- بیش فعال – تکانشی
- ترکیب شده
علائم ADHD ممکن است با بزرگتر شدن کودک بهبود یابد و تمرکز و کنترل بیشتری بر تکانه های خود به دست آورد.
بزرگسالانی که همچنان علائم را تجربه می کنند ممکن است از مشاوره بهره مند شوند، که می تواند به فرد کمک کند تا مدیریت این بیماری را یاد بگیرد.
اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم بر ارتباطات و تعامل اجتماعی فرد در زمینه های مختلف تأثیر می گذارد. هیچ درمانی وجود ندارد، اما حمایت می تواند به افراد کمک کند تا در زمینه هایی که برایشان چالش برانگیز است پیشرفت کنند.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) منبع مورد اعتماد، از هر 59 کودک در ایالات متحده، 1 کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شده است.
انجمن اوتیسم آمریکا گزارش می دهد که اوتیسم معمولاً قبل از رسیدن کودک به سن 3 سالگی ظاهر می شود و احتمال ابتلا به آن در مردان پنج برابر بیشتر از زنان است.
ADHD در مقابل اوتیسم
تشخیص تفاوت بین اوتیسم و ADHD گاهی اوقات می تواند دشوار باشد، به خصوص در کودکان کوچکتر. توضیحات زیر ممکن است به تمایز بین علائم این دو بیماری کمک کند:
دامنه توجه
کودکان مبتلا به ADHD اغلب در توجه طولانی مدت به یک چیز مشکل دارند و ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود.
کودکان اوتیستیک ممکن است دامنه علاقه محدودی داشته باشند. ممکن است به نظر برسد که آنها در مورد چیزهایی که از آنها لذت می برند وسواس دارند و در تمرکز روی چیزهایی که هیچ علاقه ای به آنها ندارند مشکل دارند. آنها ممکن است بتوانند حقایق و جزئیات را به راحتی به خاطر بیاورند و برخی ممکن است در ریاضیات، علوم، موسیقی یا منبع معتبر هنری برتر باشند.
در زمانی که کودک در حال انجام تکالیف خود است، تشخیص این علائم ممکن است ساده تر باشد. کودک مبتلا به ADHD ممکن است نتواند به هیچ موضوعی توجه کند.
یک کودک اوتیستیک ممکن است تمرکز بالایی روی موضوعات مورد علاقه خود داشته باشد، اما ممکن است نتواند در موضوعاتی که کمتر به آنها علاقه دارد شرکت کند.
ارتباط
مشکلات ارتباطی مشخصه اوتیسم است. برخی از کودکان مبتلا به ADHD نیز این مشکلات را دارند، اما معمولاً به روش‌های متفاوتی بروز می‌کنند.
کودکان مبتلا به ADHD ممکن است:
- به طور مداوم صحبت کنند
- می خواهم حرف آخر را بزنم
- توجه نکنند که کلمات آنها چگونه بر دیگران تأثیر می گذارد
- حرف دیگران را قطع کنند
کودکان اوتیستیک ممکن است:
- در بیان احساسات و افکار خود مشکل دارند
- از حرکات چهره و بدن برای برقراری ارتباط استفاده نکنند
- خودداری از برقراری ارتباط با تماس چشمی
- کلیشه رفتاری یا کلامی
- آنها ممکن است بازی نوبتی یا تخیلی را درک نکنند
- تعاملات اجتماعی را آغاز نمی کند یا به آن پاسخ نمی دهد
روال و ساختار
کودکان مبتلا به ADHD می توانند به سرعت از ساختاری که برای آنها جالب نیست، از جمله ساختار کلاس درس، خسته شوند. بدون تنوع، ممکن است علاقه خود را به فعالیت ها از دست بدهند.
در مقابل، کودکان اوتیستیک اغلب اصرار بر یکسانی نشان می‌دهند و می‌خواهند به روال‌ها یا الگوهای تشریفاتی رفتار کلامی یا غیرکلامی پایبند باشند.
به عنوان مثال، آنها ممکن است یک کتاب را بارها و بارها بخوانند یا هر عصر همان غذاها را برای شام بخواهند. تغییر در روال می تواند باعث ناراحتی و تحریک پذیری شود.
آیا بین اوتیسم و ADHD رابطه ای وجود دارد؟
در علائم اوتیسم و ADHD همپوشانی وجود دارد و ممکن است هر دو حالت را داشته باشند.
با این حال، متخصصان پزشکی اکنون تشخیص می دهند که بسیاری از کودکان معیارهای هر دو را دارند.
منبع CDCTrusted تخمین می زند که 14 درصد از کودکان مبتلا به ADHD در ایالات متحده نیز دارای اختلال طیف اوتیسم هستند. سایر تحقیقات منبع معتبر این عدد را بین 15 تا 25 درصد قرار داده است.
محققان به طور کامل درک نمی کنند که چه چیزی باعث ایجاد هر یک از این بیماری ها می شود، اگرچه عوامل ژنتیکی احتمالاً در هر دو نقش دارند.
تشخیص
در وهله اول پزشک می بایست شرایطی را که می تواند علائمی مشابه علائم اوتیسم یا ADHD ایجاد کند را رد کند. این مسائل عبارتند از:
- مشکلات شنوایی
- مشکلات یادگیری
- اختلالات خواب
علاوه بر این، پزشک ممکن است علائم اختلالات همزمان را کشف کند، مانند: - اختلال اضطراب اجتماعی
- اختلال نافرمانی مقابله ای
بر اساس یک مطالعه در سال 2010 که اطلاعات مربوط به بیش از 2500 کودک اوتیستیک در ایالات متحده را مورد بررسی قرار داد، 83٪ از کودکان حداقل یک اختلال رشدی دیگر داشتند، در حالی که 10٪ حداقل یک اختلال روانپزشکی داشتند.
درمان
حمایت بسته به کودک، علائم و وجود سایر شرایط متفاوت است. برخی از درمان های اوتیسم و ADHD عبارتند از:
- رفتار درمانی
- دارو
رفتار درمانی معمولاً اولین خط حمایت از کودکان کوچکتر است. برای کودکان بزرگتر، پزشک ممکن است ترکیبی از رفتار درمانی و دارو را توصیه کند.
کودکان اوتیستیک بسته به نیازشان ممکن است از اشکال دیگری از درمان بهره مند شوند. برخی از گزینه ها عبارتند از:
- مشاوره
- مداخلات آموزشی
- کار درمانی
- یکپارچگی حسی
- گفتار درمانی
آموزش و آموزش همچنین می تواند والدین و مراقبان را بهتر قادر سازد تا به کودکان در مدیریت علائم خود کمک کنند.
خلاصه
اوتیسم و ADHD شرایط جداگانه ای هستند که علائم مشترکی دارند. والدین یا مراقبی که نگران است کودک علائم یک یا هر دو بیماری را نشان دهد، باید با پزشک خود صحبت کند.
ا
منبع: medicalnewstoday
